Over een volle agenda die toch niet zo vol is

Toen ik zes, zeven jaar geleden voor het eerst crashte, had ik nog niet door dat dit niet gewoon efkes een pauze zou zijn, uitrusten en weer doorgaan. Ik moest nog een keer of drie op mijn gezicht gaan én corona moest ons in ons huis opsluiten vooraleer ik doorhad: tiens, ik kan gewoon niet …

Het begon met de wind

Vorig weekend woei Ciara rond het huis en dat maakte me zo onrustig, ik wist me met mezelf geen blijf. Ik wilde schrijven, het eruit gooien, maar wist niet hoe of wat. Het kropte zich op, en verdween langzaamaan met het afnemen van de maan. Er was geen energie; we eten tegenwoordig drie keer in …

Over een verkoudheid en andere rode vlaggetjes

Het was zomer... Het ging een tijdje echt beter met mijn hoofd. Er was meer rust. Om een voorbeeld te geven: in heel augustus had ik maar één insomnia-nacht. Eentje! Ik weet zelfs niet hoe het komt: omdat ik eindelijk een soort van ochtendritueel had ingevoerd en volhield, omdat ik mijn agenda goed bewaakte, omdat …

Over self care

Ik ben tegen al die hipster dingen in schreeuwende letters op de covers van glossy boekskes om het zoveelste succesdieet of ideale detoxmiddeltje aan te kondigen, brrrr,  maar het woordje 'self care' trok wél mijn aandacht. Het klinkt zachter, liefdevoller en lichter dan het zware 'zelfzorg' dat eigenlijk z'n Nederlandstalige broertje is. Iets wat je …