Gelezen, gezien, gehoord #5

Het is drie maanden geleden dat ik schreef over waarmee ik zoal bezig ben geweest. Den trouw en den bouw, dat spreekt voor zich. What else?

Geschreven

Tussen alle stress door hervond ik mijn plezier in het schrijven van de voorspelbaarste liefdesdingen eerst. Ik herwerkte een soap die ik een jaar of tien geleden veel te langdradig had gemaakt, verzon er een berg dingen bij en I was on fire! Vlak voor #dentrouw begon ik met een nieuw verhaal, waar ik nu nog volop aan bezig ben en ik heb geen idee hoe het gaat aflopen. Ik heb de neiging om mijn verhalen slecht te laten eindigen. Altijd. Geen uitzondering – behalve de soap, maar dat hele onding is een uitzondering. Minstens één hoofdpersonage moet dood. Ja. Zo hard ben ik.

Gewandeld

Hoogtemeters, vooral. Tijdens onze twaalfdaagse in de Himalayah wandelden we 127 kms, klommen we meer dan 9.000 hoogtemeters en we daalden er 8.300. Met de prachtigste bergen aan onze zijde.

Op de achtergrond: Annapurna South en Himchuli.

Gelezen

Door al dat schrijven – I’m talking honderden pagina’s – ben ik amper aan lezen toegekomen. Ik was te moe om me te concentreren op de woorden en zinnen van een ander, maar onderduiken en me laten meevoeren in mijn eigen dialogen en omschrijvingen daar hoefde ik nog geen vijf uur voor geslapen te hebben. Ha. In Nepal haalde ik, dankzij de slapeloze uren in het midden van de nacht, mijn schade deels in. Sinds mijn vorige update las ik 9 boeken, wat het eindtotaal op 43 en mijn leesdoel in het gedrang brengt. Ik maak mezelf niet meer wijs dat ik het ga halen, en dat hoeft ook niet.
Het enige van die negen dat echt de moeite waard was, is The Color Purple van Alice Walker, waarin een jonge zwarte vrouw haar eigen weg probeert te zoeken in een wereld vol haat.
Omdat het vakantie was, las ik voornamelijk thrillers. Never never was een young adult met een geheimzinnig ondertoontje dat ik in één ruk uitlas tijdens een pikdonkere, ijskoude nacht in de bergen en dat een frustrerend open einde had. Vooral frustrerend omdat ze de vervolgboeken niet in de bibliotheek hebben. Grr.

Gezien

Alle tien seizoenen van Friends. Gelachen, geweend, getreurd toen het voorbij was. Miljaar seg. Het doet pijn dat het over is.

Toen dacht ik: laten we eens kijken wat er tegenwoordig allemaal op tv is. Zo keek ik naar de eerste aflevering van Over Eten, en herontdekte ik Flikken uit de tijd waarin acteurs nog netjes met ‘je’ en ‘jij’ spraken en ze niet allemaal een lelijk Antwerps accent hadden op tv. Ook al klonk dat dikwijls nogal geforceerd, indertijd werd niets ondertiteld en nu alles. Ik wil maar zeggen: verstaanbaarheid heeft ook wel iets.

Ik ging met mijn tante naar de bioscoop voor Bohemian Rhapsody. Het was de eerste keer in lange tijd dat ik nog eens echt enthousiast was om een film te gaan kijken – er mijn luie zetel voor uit te komen zelfs. En o boy, wat was het de moeite. Fans en critici spreken elkaar tegen want uiteraard zit de film vol historische en andere onnauwkeurigheden (want het is en blijft Hollywood), maar dat kon mij niet schelen. Ik heb gelachen, gehuild en meegezongen. Het enige spijtige is dat de film stopt in 1985 en dus niet doorgaat tot aan Freddies dood. Ik word enkel een grotere fan van Queen, hoe meer ik over hen te weten kom. Volgend jaar Freddie Mercury nog eens gaan bezoeken in Montreux, ja!

Intussen probeer ik verder te kijken naar Once Upon A Time maar ik zit in seizoen drie en hoe vaak gaan ze die Curse nog ontketenen voor ze het zelf beu worden en ik erger mij gigantisch aan dat melige ‘true love’ gedoe tussen Charming en Snow White. Zelena’s over-acting bezorgt mij rillingen en dat is allesbehalve positief bedoeld. De enige voor wie ik nog kijk, nu Repelsteeltje niet meer is dan een slaaf en zijn verhaallijn op z’n einde loopt, is Emma; ik zie die actrice graag bezig en het is een sterk personage. En kan Captain Hook aub iets aan zijn decolleté doen?

Gehoord

Het gaat de laatste weken en maanden nogal op en af met mij, en vaak meer af dan op (heb ik het gevoel). Een tijdje geleden botste ik op onderstaand nummer. Die mens, hoe jong ook, leek mij te snappen. Spijtig genoeg zijn al zijn andere liedjes van die typische tienercrap over vrouwen en dat hij nooit de ware liefde zal vinden en omg dude ge zijt 20, get over yourself. Maar dit nummer, die emotie, die stem, het raakte vanaf de eerste keer tot diep in mijn ziel.

Getrouwd

Dat ook, zo tussendoor zo. ❤

©Vicky Bogaert

Heb jij nog een goede boekentip voor mij – een boek dat ik echt nog moet gelezen hebben dit jaar?