Het is al anderhalf jaar geleden dat ik u nog eens de plantjes in ons huis toonde. Toen ik de vorige postjes las, besefte ik dat er een heel deel ‘komen te gaan’ is, dat ik intussen zo mijn favoriete rassen heb (ficussen! alocasia’s! tradescantia’s!) en dat er veel nieuwe plantjes zijn bijgekomen.
Opgelet: dit wordt een echt #crazyplantmom postje!
Ik heb ook geleerd dat verspreiden niet the key is. Verspreiden geeft mensen het gevoel dat uw kot volstaat en dat ge uw gat er niet in kunt keren. Dat hele urban jungle gedoe, ik heb dat nog niet onder de knie. Vooral omdat ik geen hippe macraméhangers heb omdat ik niks heb om ze aan op te hangen en dus enkel horizontaal kan werken.
Mijn voornemen was om geen geld meer te spenderen aan planten dit jaar. Toen ontdekte ik ruilgroepjes op Facebook, en leerde ik heel veel bij over het stekken van plantjes. Mijn baas kocht twintig planten voor op kantoor, en daar zitten er heel wat bij die kunnen gestekt worden. Dus op het werk, vooral in de buurt van mijn bureau dat spreekt, begint het ook een beetje een jungle te worden.
Toen ik een maand thuis zat, begon ik mijn jungle wel te missen, want zelf had ik een aantal planten weggedaan die ofwel constant ziek/ongelukkig waren, ofwel zodanig aangetast door het vieze beestje trips dat ze niet meer te redden waren. Onze living was zo leeg ineens!
Dus toen ik naar de Aveve ging voor een middeltje tegen trips, moest ik langs de tafels met kamerplanten passeren. Die je met ecocheques kan betalen. Ecocheques die volgende maand vervielen. Dus ja. Ik kon niet anders toch?
Heb ze thuis allemaal verpot, want de worteltjes kwamen al door de gaatjes, en vervolgens van de gelegenheid gebruik gemaakt om alle plantjes in huis wat te schikken. De enige ruimtes zonder groen zijn het toilet, de slaapkamer en de berging trouwens. Voor de slaapkamer broed ik nog op een plant, maar ik kan niet kiezen voorlopig.
Dus, het hoogste moment voor een rondje door ons huis!
De gang
Daar stonden tot voor kort geen plantjes maar zeker op de overloop was er opvulling nodig wegens echo, dus tja. Voilà.
- tradescantia yellow hill: de moederplant, van een stekje dat ik van oma kreeg. Grote fan, want deze plant laat zich makkelijk stekken en groeit heel mooi in de breedte en in de lengte. Afhankelijk van hoeveel (direct) licht hij krijgt, verkleuren zijn blaadjes tussen geelwit en groen.
- spinnenplant ofte graslelie, de kamerplant die je in vele Vlaamse huiskamers terugvindt. In het tweede leerjaar kregen we van juf An allemaal een stekje mee naar huis van de graslelies die in de klas stonden, en daarvan is deze plant nog een afstammeling. Makkelijk in het onderhoud (hoewel ik er al een paar heb laten doodgaan), en makkelijk te stekken (ik wacht vol ongeduld op baby’s!).
- alocasia cucullata, die ik cadeau kreeg van HetWeb voor secretaressedag vorig jaar en die hier heel mooi tot z’n recht komt want het is best een grote plant. Hij houdt van een portie direct zonlicht, maar krijgt dat hier nauwelijks dus ben nog niet zeker of hij het hier zo tof vindt.
- kalanchoë thyrsiflora ofte woestijnroos, een heel mooi vetplantje zolang het klein is. Eenmaal hij in de hoogte begint toe te nemen, zal hij onderaan bladeren gaan verliezen zodat je uiteindelijk een lange, kale stam krijgt. Stekken kan door de baby’s die aan zijn voet uitkomen, af te scheuren. Deze plant heeft een paar baby’s, maar ik heb ze nog niet durven wegnemen van hun moeder 🙂 In de zon krijgen de blaadjes roze randen. Heel mooi!
- crassula ovata gollum (hoe cool is die naam!) wiens slurfuiteindes rood kleuren in het zonlicht.
De badkamer
Twee calathea’s, waarvan er eentje niet zo happy is maar ik heb het gehad met die diva’s dus ze kan haar plan trekken. De calathea triostar is één van mijn lievelings nu ze er weer bovenop aan ’t komen is en de nieuwe bladeren dieproze kleuren aan de onderkant. Wat een beauty!
De bibureau
Aangezien ik hier veel minder zit dan vroeger, staan er nog maar enkele planten – ik wil het lief zijn portie gezuiverde lucht niet ontzeggen en toegegeven, de goudpalm is zo breed geworden dat er nergens anders plek is voor hem. En hij blijft maar nieuwe blaadjes krijgen!
- rechtsonderaan de areca ofte goudpalm, ooit in ’t klein gekocht bij Ikea en ziet nu wat een prachtige reus. De puntjes van de bladeren worden bruin (zelfs als je een paar keer per week met water besproeit), maar een kappersbeurt af en toe komt de plant enkel ten goede. Hij houdt absoluut niet van direct zonlicht, dus in deze kamer met Veluxraam op het oosten is hij helemaal in z’n nopjes.
- lepelplant, twee stuks. Want da’s zo’n beetje de standaard kamerplant, toch?
- linksbovenaan een microsorum, enfin dat denk ik toch; hij mist het typische krokodillenpatroon van die plant dus eigenlijk weet ik het niet… Houdt van vochtige grond, heb ik gemerkt.
Het dressoir
Het leegste oppervlak in heel onze living, moet ik erbij vermelden!
- Ik heb een wonky relatie met deze erwtenplant ofte senecio rowleyanus. De originele stierf bijna meteen na het verpotten; ik kon nog net één stekje redden en dat is uitgegroeid tot deze plant. Hij is net verpot dus ik hou hem goed in de gaten; bij het minste teken van verval ga ik als een idioot stekjes nemen!
- Op de achtergrond zie je nog een lepelplant, ooit eens van het werk meegepakt naar huis omdat die daar stond te verpieteren. Hij vond het verpotten van onlangs absoluut niet leuk en hangt sindsdien (drie-vier weken geleden?) slapjes.
- O, en het Star Wars schip moeten we nog afwerken. Nog één stapje in het legoboekje te gaan!
De blauwe kast
Naast de keuken, tegenover het dressoir, staat mijn favoriete ladekastje. Eerst stond er enkel de sansevieria (een stek die ik ooit van mijn oma kreeg) maar ik heb er nog wat bijgepropt. Niet zeker of dit gaat werken, ik vind het precies te vol; het was mooier toen enkel de sansevieria er stond. Wie weet ruil ik de begonia’s nog voor iets anders 🙂
Edit: de aglaonema is intussen naar de bibureau verhuisd.
- aglaonema silver bay, waarvan ik de naam elke keer weer moet gaan opzoeken want spreekt dat maar eens uit zonder te spieken, is een redelijk stil plantje dat weinig aandacht vraagt. Af en toe een beetje water en euhm… that’s it?
- twee stekken van de begonia maculata (want serieus, nooit genoeg stippen). Deze plant schiet heel snel de hoogte in, en daarom heb ik hem helemaal gesnoeid. De gesnoeide toppen bleken heel makkelijke stekjes. Het is omwille van de stippen een populaire plant dus ik hoop hem nog flink te kunnen ruilen.
- sansevieria laurentii, de sensevieriasoort die iedereen kent. Ik ontdekte trouwens pas bij het schrijven van deze post dat het sansevieria is, en niet sanseveria. Woeps. Heeft weinig zorg nodig, af en toe een klein scheutje water. Beter te droog dan te nat, en niet in de volle zon.
Naast de zetel
Daar is het redelijk sober, omdat, tja, ik vanuit de zetel naar tv kijk en niet opzij naar de plantjes, ahja! Er is een tijd geweest dat de frigo volstond, en dat ervoor ook nog een tafeltje met twee planten stond. Maar zo is het veel beter.
- tradescantia zebrina (want alle planten met ‘zebrina’ in hun naam zijn mooi en kijk dan dat paars!), een stekje van een plant op het werk. Deze plant laat zich makkelijk stekken, heeft graag veel licht en gaat uiteindelijk hangen als de takjes eenmaal lang genoeg zijn.
- peperomia polybotrya ofte ‘raindrop’ die altijd z’n blaadjes verliest tot er nog eentje over is, en dan komen er weer nieuwe aan; geen idee wat ik verkeerd doe.
- sansevieria cylindrica wiens takken zo lang geworden zijn, dat het eerder een hangplant aan het worden is en ik zou hem moeten verpotten en uit elkaar halen, dat zei ik twee jaar geleden al. Een afdankertje van mijn oma, die hem eigenlijk wou weggooien omdat hij zoveel plek inneemt.
Mijn dracaena marginata ofte drakenbloedboom (zo’n mooie naam!) kocht ik ooit in ’t klein bij Ikea en moet je ‘m nu zien. Ik denk erover hem te snoeien eens we verhuisd zijn, maar dat is toch wel heel erg spannend om te doen. Zo zou je hem ook kunnen stekken, trouwens, dus dat geeft een extra motivatie om het te proberen…
De tv-kast
Oké, nu ik dat zo bezie staat er op elk meubelstuk in onze living wel een plant. Nu ja, minstens twee planten zelfs. Ik heb twee ficussen – op kantoor staan nog twee soorten – en ik vond het wel grappig om eentje aan elke kant van de tv te zetten, voor de symmetrie.
- ficus benghalensis (rechts van de tv), met grote zachte bladeren, maar hij is verwaarloosd geweest, vandaar de bruine bladpunten.
- ficus elastica Abidjan (links van de tv), met donkere bladeren en een rode nerf. Love at first sight zeg ik u, en ik heb hem stiekem ook al gestekt, lalala.
- fittonia of mozaïekplantje, eentje links (Mont Blanc) en eentje rechts (de roze versie, die geen naam lijkt te hebben). Ik had er vroeger nog eentje maar euhm ja. Eén keer te vaak vergeten water geven.
- scindapsus pictus, een heel schattig hangplantje (nu ja, eigenlijk een klimplant) met een zilveren bladpatroon, die het afgelopen jaar snel gegroeid is en die ik nu ook gestekt heb.
- sansevieria laurentii, een stek van de moederplant op het blauwe ladekastje.
- begonia maculata want die staan gewoon overal.
Dat was part one. Part two, mijn bureautje en de keuken, die komen er in een volgende post aan. In totaal staan er exact 60 plantjes in huis exclusief de stekjes die nog op water staan, waarvan er in de volgende post nog 31 aan bod moeten komen. Er staan er 47 in de living en 13 boven. Ik dacht: ideaal moment voor een volkstelling, maar dat was toch efkes verschieten!
Hoeveel plantjes staan er in jouw huis, en welke zijn je favorieten?
De alocasia, ons Sabrina, is geen makkelijke plant: ze mag geen kraantjeswater want kalk, het water moet bovendien op kamertemparatuur zijn want gevoelige wortels, ze mag niet te koud staan, moet regelmatig worden besproeid en heeft veel licht nodig. De randjes van de bladeren worden makkelijk bruin maar daar tegenover staat dat ze op één week tijd een volledig nieuw blad kweekte.
Sanseveria’s heb je in alle soorten en maten; op één van de volgende foto’s staat er nog een mini-exemplaar, en deze hieronder is een ‘sanseveria cylindrica’ die dringend uit elkaar gehaald moet worden want nu groeien de euhm bladeren? schijnbaar alle kanten op. Ik adopteerde hem van mijn grootouders. Wie graag een stekje heeft, geef een gil!
Van een avocadopit uit de supermarkt kwam dit plantje voort. (Véél geduld heb ik daarvoor nodig gehad.) Het plantje heeft helaas erg afgezien; vorige zomer zijn alle onderste bladeren eraf gevallen, en ook nu krijgt hij weer rare bruine vlekken… Ik wist bovendien niet dat je de hoofdstengel al vrij snel moet toppen om te voorkomen dat het een smal, schriel plantje wordt dus nu is het een smal, schriel plantje met gelukkig toch twee zijtakken, en momenteel is er een nieuwe zijtak in de maak.
Tussen de miniplantjes staat één overlevende van de waterovervloed; de andere twee zijn vetplantjes die het voorlopig goed doen. De rechtse vooraan is een crassula, wel koddig met zijn uiteindes die me doen denken aan de slurf van een olifant. Die met de mooie grijsblauwe kleur links achteraan is een senecio aquarine ofte Mount Everest en het was die naam die me aantrok; een plant genoemd naar een berg!
Momenteel ben ik bezig met de zoveelste herinrichting van 