Zondag

Het is zondag en ik heb net verse pistoleetjes met kaas en mosterd op, met een glaasje versgeperst sinaasappelsap want ik ben zo iemand die pas in de vitamines vliegt als ze al ziek is, alle boodschappen gedaan door het lief die ook acht (8!) dozen zakdoeken meebracht omdat ik er vier had gevraagd en ze waren per twee verpakt dus dat zorgde voor verwarring.

Sinds ik hier ongepland stopte met bloggen heeft het af en toe geknaagd en de voorbije weken knaagde het het hardst. Dus hier zijn we. Zonder plan, ook niet voor deze post, maar ik ga mij voorstellen dat één van jullie vroeg: “Hoe is ‘t?” en daar een eerlijk antwoord op typen.

Ben van de week om booster nummer drie (?) geweest en dat heeft er (net als de vorige keren) serieus ingehakt en na een paar weken van spijsverteringsproblemen voelde ik al dat mijn weerstand op instorten stond. Beter luisteren naar het lijf en eerder op de rem gaan staan, ik weet het.

Ik zit met een virale infectie in de zetel in ’t weekend dus ik baal, want de voorbije twee weken zijn op het werk (en thuis) enorm hectisch geweest en ik keek uit naar een rustig weekend van drie dagen mooi weer: beetje prutsen in de tuin, gaan wandelen in het bos, beetje rommelen in huis.
Ik ben dan zo iemand die niet kan stilzitten dus zaterdag was gevuld met administratie, de keuken opkuisen, weekmenu maken, Collect & Go bestellen, met de beesten bezig zijn, mijn zus die langskwam en toen was het ineens 18u en had ik niet, nergens, gerust; hoe dan?! En toen begon ik van uit het niets te snotteren en te niezen alsof mijn lijf zei “EN NU IS HET GENOEG MENS”.

Ah ja onze miniboerderij is sinds vorig weekend uitgebreid met twee konijntjes, Vlaamse reus Mephisto en dwergkonijn Leia. Ik had nog plaats in de tuin en er zitten honderden konijntjes in de Vlaamse asielen dus waarom niet?
“Omdat alles hier dan vol staat/Ik allergisch ben/De mensen zo al vinden dat wij raar zijn/De eenden jaloers gaan zijn”, kon het lief direct tig redenen opsommen. Maar hij ging toch mee op prospectie in het asiel en ik werd smoorverliefd op Mephisto, zo’n grote loebas met van die gigantische oren, what’s not to love!

Ze zijn slimmer dan de eenden, dat bleek meteen toen Mephisto snel doorhad hoe hij onder de draad door kon glippen of zijn gewicht moest gebruiken om erover te raken, de veel te interessante moestuin in. In totaal heeft het zo’n twintig werkuren gekost om hun ren in orde te krijgen en het was een race tegen de klok, juist in een week dat het lief op teambuilding was en de zon veel te vroeg bleek onder te gaan. Maar ondanks een nervous breakdown een half uur voor we vertrokken om ze op te halen is het in orde gekomen.
Ik heb er dus mijn handen aan vol om ze te leren kennen en ze weg te houden van alles wat ze niet mogen eten.

Vorige week vierde ik mijn verjaardag uitgesteld met mijn familie, voor het eerst met z’n twaalven in onze living waarvoor we de salon volledig tegen de muur moesten schuiven en mijn bureautafel naar beneden moesten halen maar het was gezellig en er waren pistolets (mijn huidige food obsessie, zei ik dat al?) en als desserts smoutebollen van de kermis onder de kerktoren, alleen gaan we niet te vaak zo’n grote groep hosten vermoed ik want het geeft toch wel wat gedoe in onze kleine living.

Het gaat nog één week gigadruk zijn op het werk want er komt een groot event aan en intussen is er de boekhouding die af moet én 586 dingen die tijdens mijn verlof bleven liggen en ik ben dus ook ziek alleen weet ik nog niet hoe ziek en moet ik morgen een stokske in mijn neus laten steken want zo gaat dat als ge snottert, plezant (en dat ze nog geen andere manier gevonden hebben om dat te testen!).

En verder gaat het leven z’n gangetje.

Hoe is het met jullie?

Advertentie