Gelezen, gezien, gehoord #22

Het blijkt alweer vier maanden geleden dat ik een postje schreef over wat ik heb gelezen oa, en dat komt wellicht omdat ik dit jaar bitter weinig las, zelfs in de zomermaanden. Mijn hoofd zat te vol en ik kon me niet lang concentreren. Netflixen is dan een pak makkelijker. Muziek verdroeg ik zelden terwijl ik dat voor corona vaak opzette terwijl ik aan het werken was. Ik kan wel genieten van de stilte!

Gelezen

De gebruikte sterren:
1* afschuwelijk, nooit meer lezen
2* leuk tussendoortje maar zo weer vergeten
3* de moeite waard maar geen hoogvlieger
4* goed boek, herleesmateriaal
5* een verschrikkelijk goed boek, behoort ontegensprekelijk tot mijn favorieten

Ik las gemiddeld twee boeken per maand, nog steeds ver onder mijn normale gemiddelde, maar dit jaar is er niks normaal, dus ik ben heel blij met dat cijfertje. Bovendien lees ik enkel mijn eigen boeken, die vaak wat moeilijker zijn, omdat ik besloten heb niet meer naar de bib te gaan tot Dit Alles achter de rug is, terwijl ik daar dus mijn voorraadje thrillers en chicklit haalde om mijn leesflow going te houden. In geval van opperste nood heb ik nog een paar tientallen van dat soort boeken op mijn Kindle staan dus.

Storm in juni verhaalt over de uittocht uit Parijs toen de Duitsers naar de stad oprukten. Het is een verhaal over mensen, allerlei soorten mensen, het contrast tussen rijk en arm, tussen pedant en empathisch, tussen laf en dapper. Het had nog twee of drie keer zo lang moeten worden, maar de schrijfster werd helaas gedeporteerd en heeft het einde van de oorlog niet gehaald… Het manuscript werd pas een halve eeuw later gepubliceerd.
– 3*

Ik lees graag boeken over Vlaanderen in de tijd van de boeren en de dorpsscholen, enfin toen het leven nog simpeler was, maar De onbevlekte van Erwin Mortier ging me niet diep genoeg. Er werd nog zoveel niet gezegd. Het was kortom te dun.
– 2*

Saskia De Coster is nog zo’n grote naam in de Lage Landen en ik hou wel van haar schrijfstijl, maar Dit is van mij kon me niet boeien. De personages waren irritant. Het einde afschuwelijk – dat was het dan? Daarvoor heb ik al die moeite gedaan om uw boek uit te lezen? Ja bedankt en tot ziens he.
– 2*

Murakami kan me met zijn magische verhalen altijd in zijn greep houden. Kafka op het strand ging er bij momenten serieus over want veel seks, incest zelfs, katten die op de gruwelijkse manier vermoord worden, veel bloed dus ook, en zoveel mysterie dat enkel met veel fantasie kan worden geloofd. Een uitdagend boek, dat we enkele maanden heeft bezig gehouden.
– 3*

Ik snap de fuzz rond Verdriet is het ding met veren niet. Een man verliest zijn vrouw en blijft achter met hun twee jonge zoontjes. En een kraai, de personificatie van hun verdriet. Een brutale vogel. Die ik niet helemaal begreep. Een dun boekje met enkele prachtige zinnen, maar, nee, ik vatte ‘m niet.
– 1*

Het enige non-fictieboek dat ik dit jaar al las: Zeven stappen naar een natuurlijke moestuin. Frank Anrijs schreef nog meer boeken over de permacultuur en hoe hij dat toepast. Ik heb alleszins zoveel bijgeleerd dat ik al niet kan wachten op het volgende moestuinseizoen en het huidige is nog geeneens gedaan!

Het aller-aller-allermooiste boek van dit jaar was De acht bergen. Ik had me wat terughoudend opgesteld omdat iedereen zo lovend was en het verhaal (over vriendschap en verlies) speelt zich af in de bergen dus kon het me enkel teleurstellen, toch? Nee. Toch niet. De omgeving wordt zo treffend beschreven dat ik er precies bij was, daar hoog in de Italiaanse Alpen. Danku Paolo, het zijn de enige bergen die ik dit jaar heb kunnen zien en wat waren ze mooi!
– 5*

Kort daarop las ik Het moois dat we delen over een jonge vrouw die na vijf jaar gevangenis vrijkomt en haar plekje in moet zien terug te vinden een maatschappij die steeds meer verzuurt en steeds meer haat richt op ‘die vreemdelingen’ en het is zo zo zo mooi dat mijn hart ervan brak want ik voelde wat er ging komen (en ’t is ook gewoon de realiteit van deze tijd) en ik wou het niet maar tegelijk moest ik natuurlijk verder lezen en nu zit ik daar, met zoveel verdriet, kan dit boek niet herschreven worden met een happy end en they all lived happily ever after?
– 5*

Goodreads-teller: 21 boeken.
Je kan al mijn verslagjes terugvinden in mijn Leeshutje of op mijn Goodreads-profiel.

Gezien

Mijn hele zomer lang werd ik vergezeld door de knappe koppen en stoere agenten van Criminal Minds. Helaas staat het laatste seizoen nog niet op Prime, maar dan kunnen we dat abonnement even stopzetten. De Behavioral Analysis Unit bestaat uit een team dat zichzelf een familie noemt, zoveel hebben ze al meegemaakt samen (want als je op seriemoordenaars jaagt, komt er al eens eentje achter jou of je dierbaren aan). Superslimme Dr. Reid is mijn favoriet want het spreekt voor zich dat ik aan zijn voeten lig en dat ik het heel jammer vond dat hij in de laatste seizoenen plots een veel kleinere rol kreeg toebedeeld. De interactie tussen de personages, de vele accurate verwijzingen naar gebeurtenissen uit het verleden (veel beter dan bijvoorbeeld in Friends waar ze voor dat soort dingen gewoon nieuwe gebeurtenissen uitvinden in plaats van terug te vallen op scènes die je als kijker ook hebt meegekregen toen), de superspannende avonturen van het team, … Ik mis ze wel, na avonden van de ene aflevering aan de andere breien.

Om al dat geweld te counteren, keek ik naar RuPaul’s Drag Race, een wedstrijd waarvan intussen 12 seizoenen op Netflix staan en waarin de deelnemers (of moet ik zeggen deelneemsters) dingen naar de prijs van America’s Next Drag Superstar. Het zit vol drama en geroddel, extravagante kostuums en niet te vergeten lipsync battles. O yes!

Intussen keek ik op Netflix een paar films, want ik ben nog niet klaar om me te hechten aan een nieuwe serie ofzo? Enola Holmes gaat over een jonge vrouw die zich wil bevrijden van het juk van een huwelijk en haar broers en op een avontuurlijke zoektocht vertrekt naar haar moeder, en zo erachter komt wie ze wil zijn. Af en toe moet ik eens bleiten bij een film en dat was zo bij Instant Family want hoewel ik zelf totaal geen moedergevoelens koester ofzo, vond ik het bij momenten toch hartverscheurend hoe het er in Amerika in de adoptiewereld blijkbaar aan toe gaat. Tienerfilms zijn keihard nodig in mijn leven en All Together Now is nieuw in Netflix-land. Amber is dakloos en kan dit geheim houden voor haar vrienden tot haar moeder wil intrekken bij een agressief vriendje. Amber stopt met school om de peperdure operatie van haar hondje te kunnen betalen maar raakt daardoor steeds meer vervreemd van haar vrienden. Maar ge weet, in dit soort films is er altijd een happy end!

Gegeten

Voor mijn verjaardag gingen we lunchen bij Eed, een heel fijn adresje in Leuven waar we intussen al een paar keer zijn geweest. Het was een fijne middag, maar de dag werd pas echt mooi toen er plots twee vrienden op de oprit stonden met crumble. Ik was zo teleurgesteld dat niemand van mijn familie langs was gekomen (ondanks alle moeite die ik op hún verjaardagen had gedaan), dat ik in tranen uitbarstte toen ik hen zag staan. Een dikke gouden rand, dit.

Geluisterd

Mijn allereerste concert sinds The Editors in februari was het uitgestelde van Joost Zweegers in onze kleine stadsschouwburg. Coronamaatregelen: ze hadden het concert in twee gesplitst zodat iedereen met een ticket de kans kreeg om te gaan, er werd een rij en (slechts) één stoel tussengelaten, iedereen moest zijn mondmasker ten allen tijde ophouden en bij het vertrek moest je rij per rij naar buiten gaan, niet allemaal tegelijk. Het was best spannend maar toch heb ik kunnen genieten want Joost, die heeft een stem en hij speelde zoals ik dat het liefst van hem hoor: in z’n eentje. (Met zijn band erbij is hij zelf veel te afgeleid over wat de anderen aan het doen zijn, want hij is een pietjeprecies denk ik, waardoor ik Novastar de voorbije jaren wat uit het oog verloren ben.) De hoogste kippenvelnoten haalt hij niet meer, maar Caramia zal altijd zijn mooiste blijven.

Geschreven

De reisblog ligt volledig stil, al begon ik in juli een blogpost te schrijven over onze vorige zomerbergvakantie, maar de goesting verdween toen bleek dat we onze vakantie van dit jaar zouden gaan annuleren (en dus: geen Alpen dit jaar) dus. Het komt er nog wel ‘ns van.

Op deze blog waren dit de populairste berichten van de laatste drie maanden:

1. 15 dingen die ik niet meer heb of koop, want ik kan dan wel niet zonder planten of boeken, maar afstand doen van mijn microgolfoven of nooit een frietketel aanschaffen, daar heb ik geen moeite mee.
2. Over de de dingen die ik graag doe en die ik nu vaker doe omdat ze rust kunnen brengen in mijn hoofd. Zoals bloggen. Ik begon weer met bloggen!
3. Over dat ik uit mijn kot wil want ik ben heel die corona zo moe als iets. Gelijk iedereen zeker he?
4. Hoe is het nog met die minimalistische kleerkast? Goed, dank u, al heb ik intussen al de volgende kleerkastwissel achter de rug want het is toch echt te fris geworden voor shortjes.
5. Over batterijen, lepels en normaal zijn waarin ik efkes mijn frustraties uit over mijn energieniveau en hoe rap ik moe word.