6 tips om thuis te werken en niet onnozel te worden en rust te krijgen in uw hoofd

Zoals heel veel mensen werk ik deze dagen (en weken) van thuis uit – gelukkig laat mijn job dat toe. De eerste week zag ik dat totaal niet zitten, hoopte ik zelfs dat we helemaal zouden moeten sluiten, want in mijn hoofd en in mijn lijf stormde het: mijn emoties schoten alle kanten op, van paniek via berusting weer naar drama, en de nutteloosheid van alles, om nog maar te zwijgen van onrust en willen gillen maar de fut niet hebben. Enfin, chaos dus. De tweede week was het plots druk in mijn werkagenda – ik heb nog wel wat achterstand weg te werken – waardoor het werk ook meer structuur gaf aan mijn dag.

En dat is wat mij tot nu toe boven water houdt: structuur. Dat, en buiten zijn.

Hieronder heb ik een paar tips opgelijst, bijeengesprokkeld tijdens mijn jaren aan ‘ervaring’ met burn-out en zelfbescherming en de weken ziek thuis zijn, want een structuur zorgt ervoor dat je verder niet al te veel moet nadenken en gewoon kan volgen, net wanneer je hoofd het al zwaar genoeg heeft. Structuur zorgt voor rust en kalmte en ademruimte.

Hou er wel rekening mee dat ik geen kinderen heb. Ik zie wat voor chaos dat veroorzaakt in verschillende huishoudens met thuiswerkende ouders, maar ook daar lees ik dat er vooral nood is aan structuur en een dagplan, ook voor de kinderen.

Dus!

Hou een dagplanning aan.

Ik ben iemand die houdt van structuur en planning en lijstjes, zei ik dat al? Veranderingen daar kan ik niet goed mee om. Na een week quarantaine pas begon alles in z’n plooi te vallen, net omdat ik bleef timmeren aan een structuur tot ik me weer veilig ondersteund voelde. Zelfs op dagen dat ik niet hoef te werken, biedt een duidelijk plan de rust die mijn hoofd o zo nodig heeft.

Dat wil zeker niet zeggen dat je je dag moet volproppen met allerlei to do’s, maar wel dat je je dag indeelt op een bepaalde manier, als een soort kader waar je al de rest aan kan ophangen.

Ik sta op op hetzelfde uur als anders. Ik ontbijt op hetzelfde uur. Ik las regelmatig een pauze in, al is het maar om naar beneden te wandelen, naar het toilet te gaan of iets om te eten te halen. Neem een heel expliciete middagpauze: loop weg van je werklaptop en ga liefst naar buiten, ook als het regent. Een kwartiertje om de blok wandelen, lunchen met een huisgenoot, een kort fietstochtje, een videocall met je beste vriendin: alles wat je ontspant en je even loskoppelt van je werk.

Het gevaar aan de hele tijd thuis werken is dat je blijft doorwerken. Hou de klok in de gaten en leg jezelf vooraf een grens op: rond dat bepaalde uur gaat de laptop toe en begint je vrije avond. Ook die is bij mij nog onderverdeeld (eten maken, eten, sporten, puzzelen, tv kijken of nog iets nuttigs doen (zoals deze blog typen)), maar het belangrijkste is dat je zoveel mogelijk op hetzelfde uur gaat slapen. Ik heb namelijk nogal de neiging om voor de tv te blijven hangen, tot in het oneindige. Zelfdiscipline, ahum.

Doe alsof je echt naar je werk gaat.

Neem ’s morgens een douche, kleed je ‘netjes’ aan alsof je zo naar kantoor zou vertrekken, en blijf zeker niet in je joggingbroek zitten want waar is dan nog de grens tussen werken en chillen? Foetsjie, inderdaad. Bovendien zijn videocalls helemaal ingeburgerd en durf je misschien al eens vergeten dat je collega’s die slonzige outfit en ongewassen haren effectief kunnen zien.

In plaats van het gebruikelijke pendelen naar en van het werk (wat in mijn geval met de fiets gebeurt), maak ik ’s morgens een wandeling van een kwartiertje, het kleinst mogelijke rondje rond ons huis. Dat zorgt ervoor dat ik goed wakker ben, zeker omdat de ochtenden momenteel heerlijk fris zijn.
’s Avonds probeer ik na het werk iets van sport of beweging te doen, en puzzel ik tot het begint te schemeren. Op die manier blijft werk heel duidelijk gescheiden van de vrije tijd die avond heet, en dat is voor mij toch belangrijk om helemaal te kunnen ontspannen. (Ik ben wel iemand die haar werk heel makkelijk achter zich kan laten, want: morgen is er nog een dag.)

Blijf vasthouden aan je ochtend- en avondroutine

Voor de hele coronaheisa had ik mezelf al een vrij solide ochtend- en avondroutine aangeleerd (waar ik echt eens over ging bloggen, maar je weet hoe dat gaat…), ook in het weekend (waar ik mijn fietstochtje naar het werk al verving door het intussen uitgesleten blokje rond ’s morgens).
Ik word meestal op hetzelfde uur wakker (weekend of werkdag) en begin mijn dag liefst langzaam met wat yoga, meditatie of kribbelen in mijn dagboek. ’s Avonds doe ik af en toe een uitgebreide gezichts- of haarverzorging, of ik lees een aantal bladzijden in een boek, om op die manier rustig te kunnen uitbollen en ontprikkelen na een lange dag.

Ook nu probeer ik dat vol te houden, al stort ik me soms nog te hard in de dag omdat ik van die momenten heb dat ik niet wil stilstaan bij mezelf en vooral niet bij de situatie waarin we ons nu bevinden. It scares the shit out of me weet ge en het moet gewoon voorbij zijn.

Gun jezelf de tijd om te wennen aan deze situatie.

Het heeft bij mij een week geduurd voor ik me weer langer dan twintig minuten op iets kon concentreren. Dat de werf bijna volledig stilviel, hielp ook wel: geen leveringen en lawaai meer in de straat. Maar echt helemaal wennen? Dat doet het vast nooit. Elke dag weer die harde cijfers in het nieuws, de vele slachtoffers die vallen, het besef dat het nog maanden zal duren voor het leven weer z’n gewone gangetje zal gaan, en godweet wanneer er een vaccin beschikbaar zal zijn. Het zijn vreemde tijden, punt. En het is oké dat gij u daar niet oké bij voelt.

Kies een vaste werkplek.

Een plek die je ’s avonds achter je kan laten, waarvan je de deur kan toetrekken alsof je echt het kantoor uitwandelt.

De eerste dagen van de quarantaine zat ik in de zetel. Mijn zolder lag overhoop omdat kort tevoren de vloerder nog wat plintjes was komen zetten dus aan mijn bureau gaan zitten was geen optie – ik was niet in de mood voor opruimen of organiseren en al lang blij als ik de dag doorkwam zonder hyperventilatie-aanval. Na een paar dagen verhuisde ik naar de livingtafel, maar mijn concentratie was nul. Ik hield alles in de gaten wat er buiten gebeurde en was constant met het nieuws bezig. Dat is pas gebeterd tijdens het weekend, en toen heb ik ook mijn zolder opgeruimd en daar mijn bureau klaargemaakt en dat is dus nu mijn telewerkplekje.

Het helpt echt om dat apart te houden. De zetel is om te hangen, om een dutje te doen, om te boefen en nog zoveel meer, maar niet om te werken.

Doe leuke dingen tussendoor.

Ja ik mis het ook om de keuken binnen te wandelen en daar een praatje te slaan met een collega die koffie neemt of er zijn ontbijt staat voor te bereiden. Ik, de typische introvert, mis de sociale interactie enorm. (Not to mention mijn familie, die zo dichtbij wonen maar nooit verderaf lijken geweest te zijn.)

In plaats van je pauze dus al tetterend door te brengen, doe iets leuks in huis. Ruim dat kastje op waarvan de rommelige inhoud je al weken ergert (en bij uitbreiding uw hele keuken, want nu ik elke dag zoveel met eten bezig ben daar, stoort de inrichting van alles mij elke keer ik een schuif of kast opentrek), verpot je kamerplanten één voor één, zaai wat bloemetjes of andere plantjes voor in de tuin, neem stekjes van je planten, leg een paar puzzelstukjes, lak uw nagels, val uw lief lastig (of eender wie via de telefoon), ga touwtjespringen op je terras, of ga gewoon wat uit je raam hangen.

Het leven is plots veel trager geworden, dus ook jij mag op de rem gaan staan. Laat het gebeuren. This too shall pass. Dat moet wel, en dat zal.

Stay safe, en hou verdomme die anderhalve meter afstand, laat de auto thuis tenzij je niet anders kan, en stop met hamsteren. Dank u.

Hoe ga jij om met deze euhm ‘situatie’?