Plantjes in huis

Begin januari verhuisden we naar ons nieuwe stekje in My Hometown. De belangrijkste vracht tijdens die verhuis waren uiteraard mijn plantjes, waarvan enkel de grootste (mijn papyrus) met de verhuiswagen mee mocht, de rest werd voorzichtig met de auto vervoerd. Dat ging redelijk goed, al hadden sommige plantjes het, eenmaal ter plaatse, iets moeilijker met settelen. (Net als hun #crazyplantmom, haha!)

Begin maart werd de trips wakker, jeweetwel, die snertbeesten die afgelopen zomer en herfst veel slachtoffers eisten, waardoor ik nu opnieuw nog wat plantjes weggooide en de resterende wat verder uit elkaar zette. Ik vrees dat ik er nooit helemaal van af zal raken, want ze verspreiden zich razendsnel als je er niet meteen bovenop zit, en omdat ze zowel onder als boven de grond leven, kan je ook niet zomaar vergif gebruiken – bovendien raken ze tegen dat vergif snel resistent.

Om u een idee te geven: bij een vorig ‘plantjes in huis’ postje had ik 60 plantjes (daarbij niet de stekjes meegeteld die op dat moment nog niet waren uitgeplant), nu 30… Ze passen in één blogpost, dus hier gaan we.

Plantjes in de keuken

Onze keuken geeft uit op het zuidoosten, met twee vensterbanken die in eerste instantie stonden volgepropt. (Onder andere mijn strelitzia nicolai stond hier, maar die heeft al wolluis gehad en is meerdere keren tegen trips behandeld geweest, en die laatste was nu terug dus ik heb hem opgegeven.)

Op de ene vensterbank staan:

  • links de senecio aquarine, een erg snelle groeier. Hij reikt heel hard naar het licht, waardoor ik nu stokken in de pot heb gestoken om de takken wat te leiden, in de hoop dat ze zo mooi blijven ronddraaien.
  • in het midden een potje met stekjes van tradescantia yellow hill, waarvan ik de moederplant heb weggedaan omdat hij bovenaan steeds minder blaadjes had en hij ook wel wat had afgezien van de verhuis. Ik hoop die prachtige hangplant op deze manier te reïncarneren.
  • rechts een woestijnroos mét twee baby’s. Makkelijke plant, en hopelijk kleurt hij opnieuw wat rozer nu hij meer zon krijgt dan op zijn vorige plekje.

Op de andere vensterbank valt een beetje meer zon, dus ben niet zeker of ik ze niet beter van plek wissel, maar dat zullen we dan maar in het oog houden.

  • Ik had eerder twee van de slurfenboompjes (zoals ik de crassula ovata gollum noem), enkel bij deze is de trips niet geraakt. Een hele makkelijke plant omdat je meteen ziet wanneer hij dorst heeft (dan verschrompelen de slurfjes), of wanneer hij te veel water heeft (dan worden de slurfjes geel en vallen ze af).
  • Stekjes van de crassula hottentot die ik alvast in een potje aarde heb gestoken. Zo’n fan van dit plantje!
  • In de potjes water nog stekjes van tradescantia’s, de hoya en een afgebroken takje van een sanseveria (geen idee of dat gaat pakken).
  • De alocasia zebrina is nog steeds mijn allergrootste favoriet in huis en heeft tot nu toe de tripsdans ontsprongen – fingers crossed dat dat zo blijft, want het zou zoveel pijn doen om deze te verliezen. Hij (of moet ik dan zeggen zij?) kreeg zeven baby’s, waar intussen eentje van gestorven is. Onlangs pas – 2,5 maand na de verhuis – verscheen er een nieuw groen blaadje, want bij deze plant is het zo dat er bij elk nieuw blad, een oud blad afsterft. Twee bladeren is zo’n beetje het minimum voor een gezonde plant, maar in de winter valt de aanmaak van nieuwe bladeren volledig stil bij mijn exemplaar en da’s dus toch een klein beetje bang afwachten.

Op de hoek van ons keukenschiereiland staat deze hoya, die sinds ik hem twee jaar geleden als klein plantje kreeg ontploft is. In het begin heeft hij volle zon gekregen, waardoor sommige blaadjes wit met groen zijn en hier en daar een rozige schijn hebben, maar het laatste jaar heeft hij wat meer in de schaduw gestaan waardoor de nieuwe blaadjes nu mooi donkergroen zijn. Hij heeft de grappige gewoonte om eerst een takje recht de lucht in te laten groeien, en naarmate hier dan de blaadjes aangroeien, gaat hij zakken. Ik heb nu nog eens geprobeerd een stekje te nemen, wat me vorig jaar niet lukte – het ging gewoon dood, ha.

Plantjes in de woonkamer

In de hoek naast de tv staan drie planten:

  • Vooraan de aloë vera die naar ik denk te veel water heeft gehad en daardoor helemaal slap hangt. Ik hoop dat hij het overleeft.
  • Aan de tv staat een scheutje van een hangplant op het werk, een epipremnum aureum, één van de weinige baby’s die de tripsplaag heeft overleefd. Ik kan niet op de naam komen maar het is een bijzonder leuk plantje, redelijk makkelijk te stekken en met een leuk groen-lichtgroen patroon.
  • Bovenop de kast staat een epipremnum scindapsus met zijn mooie zilveren patroon, waarvan één sliert snel langer wordt, ook al (of net dankzij?) heb ik er al twee scheutjes van genomen.

Op een roltafeltje bij het schuifraam (op het noorden) staan twee plantjes.

  • De ficus is een scheutje dat ik vorig jaar kreeg van een vriendin die het zelf gestekt heeft van haar groot exemplaar. De babyblaadjes zijn eerst twee tinten groen, wat het extra schattig maakt. Het is wel een gevoelig plantje, want als hij niet blij is met z’n plek, laat hij blaadjes vallen. Hij wordt ook niet graag verplaatst dus na de verhuis is zijn bladerdos serieus uitgedund, maar nu schijnt hij z’n draai gevonden te hebben.
  • Links ervan staat een philodendron scandens, een heel vrolijk hangplantje dat ook vrij snel groeit.

Op een kastje tegen de muur staan wat souvenirs gepropt (de Eiffeltoren, zo’n geluidmaakschaaltje uit Nepal, een foto van ons twee en een houten snijwerkje van op een wereldmarktje ooit) en twee planten.

  • de sansevieria cylindrica moet dringend verpot of alleszins met grond worden aangevuld, misschien zelfs uitgesplitst maar ik vind het mooi zoals hij nu valt eigenlijk.
  • de rechtse is een stekje dat ik online kocht samen met een paar andere plantjes toen, een rhaphidophora tetrasperma (monstera minima). Het lijkt inderdaad wat op een monstera door de gaten of scheuren in de bladeren, maar dan op kleinere schaal.

Plantjes op zolder

Op mijn zolder heb ik ook wat plantjes verzameld, al was het plan om de eerste maanden hier een soort quarantaineruimte van te maken waar enkel de planten zouden staan waarvan ik 100% zeker was dat ze ziekte- of beestjesvrij waren. Ik kon het niet laten…

  • Deze calathea orbifolia kreeg ik van mijn secret santa vorig jaar, en al ben ik geen fan (meer) van calathea’s (met andere woorden: ik kan ze niet in leven houden), deze lijkt niet zo’n hoog divagehalte te hebben als haar soortgenootjes, en voorlopig blijft ze erg mooi groeien.

Onder de velux op het zuidoosten heb ik de plantjes gezet die graag zon hebben, maar het nadeel is natuurlijk dat er langs een velux niet veel direct zonlicht naar binnen valt.

  • een alocasia want alocasia’s zijn gewoon leuke planten.
  • mijn crassula hottentot is niet meer zo gelukkig; veel verdroogde stukjes en hij is van de winter gestopt met groeien, wat op zich wel normaal is, maar we zullen zien hoe het verder gaat. Heb er alleszins stekjes van genomen (zie hierboven).
  • mijn tweede woestijnroos, eentje zonder baby’s.

Op de zolder staat ook nog mijn (minstens zeven jaar oude) arecapalm, maar die is echt triestig want serieus verwaarloosd geweest, met veel dode bladeren en hij hangt helemaal open. Ik heb hem opgebonden en hoop op veel nieuwe scheuten dit voorjaar, maar we zullen zien. Er is een rode ficus, maar op het moment dat ik foto’s aan het maken was, stond alles weer overhoop omdat de plintjesman zou langskomen zodus, die houdt ge nog tegoed.

Plantjes in de badkamer

In de badkamer staat mijn lepelplant, maar die is sinds de verhuis niet erg gelukkig: zijn bladeren hangen constant slap en zijn ook niet meer mooi donkergroen. Er komen nog wel nieuwe blaadjes uit, dus voorlopig maak ik me geen zorgen.

Op de vensterbank staan deze twee mini’s, die ik kreeg van een vriendin. Ik heb ze daar met opzet gezet, dicht bij de lavabo, want ik en miniplantjes, ge vergeet dat één keer water te geven en da’s dood.

  • Rechts een mozaïekplantje (ofte fittonia), dat zijn wel toffe dingskes. Laat ook meteen merken als hij dorst heeft, want dan gaan de blaadjes hangen.
  • Links een piepkleine Peperomia Napoli Nights (na een half uur Googlen de naam eindelijk gevonden!). Heeft schijnbaar niet zo heel veel water nodig. En soms gaan die blaadjes precies omhoog, of verbeeld ik mij dat, zodat je meer van de rode kleur aan de onderkant ziet.

Plantjes in de andere kamers

IMG_1117

In de dressing staan slechts een paar plantjes, en nog maar recent:

  • een tradescentia zebrina die er wat triest uitziet, want hij werd verhuisd van het werk naar ons appartement en toen naar ons huis. De lange stengels zijn zeer gevoelig voor breken dus hij is serieus uitgedund, maar de afgebroken stukjes konden dienen als nieuwe stekjes en zo is de cirkel weer rond.
  • een epipremnum scindapsus, een stekje van de plant uit de woonkamer. Begint eindelijk wat te groeien. Ben van plan daar nog een tweede en eventueel derde stekje bij te steken, zodat het een vollere plant kan worden.
  • vooraan mijn dracaena, ook al bijna tien jaar oud, maar hij groeit helemaal scheef. Hij heeft momenteel twee toppen, en ik zou er eentje willen snoeien. Normaal zouden er op de stam dan twee nieuwe scheuten moeten verschijnen. Ik durf niet goed, dus ik heb het nog niet gedaan…

In de slaapkamer staan maar twee plantjes, twee stekjes die ik vorig jaar nam en die nu pas stilletjesaan in gang schieten:

  • scindapsus n’joy, een leuk tweekleurig hangplantje
  • een ficus robusto die nog maar net zijn eerste nieuwe blaadje heeft gemaakt sinds ik het stekje genomen heb.

In de bureau van het lief staat mijn cyperus alternifolius (papyrus voor de vrienden). Ook verwaarloosd geweest dus veel bruingeworden parapluutjes, en de nieuwe scheuten blijven voorlopig laag. Eens verpotten deze lente zal hem deugd doen en nieuwe kracht geven, hoop ik.

Zo, dat waren de plantjes op hun nieuwe plekje. Hopelijk aarden zij (wij) snel in hun nieuw omgeving!

Hoe gaat het met de plantjes bij jou huis?

18 gedachtes over “Plantjes in huis

  1. Dat je al die namen weet. Amai!
    Hier in huis een plant of 15. Ene is me zeer dierbaar, een kleinbladige Ficus. Ik kreeg die nog van mijn mama (+2009) in zo’n ouderwetse bloempot met 5 planten die niet samen gedijen. Ooit was hij verworden tot een triest takje met nog 3 blaadjes, en dan ben ik hem beginnen soigneren.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik moet altijd gaan opzoeken hoor behalve van de favorieten 😀
      Ficussen zijn hele leuke plantjes… die kleinbladige laten ’t ook direct merken als ze niet content zijn, best handig!

      Geliked door 1 persoon

    1. Ge moet er idd wel wat tijd in steken en ik geef toe dat lukt mij ook niet altijd, ze zouden er veel mooier kunnen bijstaan als ik wat moeite deed maar nu ben ik al blij als ik ze twee keer per week water kan geven :p

      Like

  2. Wij hebben eigenlijk enkel planten in de leefruimte staan. Ik heb al meerdere keren geprobeerd een ficus in leven te houden, maar dat lukt me jammer genoeg niet. Een sansevieria daarentegen, dat gelukkig wel :-). Ik heb nog wat andere kleine dingen staan en ook een paar orchideeën, die ik dan verrassend genoeg wel goed in leven kan houden.

    Geliked door 1 persoon

  3. Dat jij alles bij naam kent, heerlijk! Ze zien er allemaal heel mooi uit! Ik heb ook wel heel wat planten staan, maar ik moet opletten dat die niet giftig zijn voor Jane (of op een hoge kast staan). Het gaat redelijk, er is er maar één aan het stukgaan maar ik ken uiteraard die naam niet – was er zo eentje met witte bloemetjes deze zomer maar allemaal droge takken nu 😦

    Geliked door 1 persoon

  4. Amai, dat zijn veel planten… dan ben je toch even bezig met water geven??
    Wij hebben er 2… en ik vind dat meer dan genoeg… wij kijken uit op onze tuin die vol groen en plantjes staat.

    Like

    1. In het weekend tien minuten (omdat ik degene die gesproeid moeten worden, ook sproei), door de week vijf. Valt mee ze 🙂 Er is zelfs tijd om een woordje uit te wisselen 😀
      Mijn tuin is nog een modderpoel momenteel dus ik focus op mijn kamerplanten dan maar!

      Like

  5. Ik heb dezelfde situatie gehad met mijn Dracaena! Hij werd zo lang en hoog, en ik dacht van, zou ik die ene kant nu niet eens snoeien? Maar ik had zo veel schrik dat hij niet meer zou schieten daarna, en dat ik met een kale plant met maar één stengel zou achterblijven. Maar toen heeft het probleem zichzelf plots opgelost, want hij begon zichzelf te vertakken 😉 Dacht eventjes dat hij alle blaadjes verloor en doodging, maar het was een vertakkingsspektakel 😀 Nu is de ene stam in twee, en de andere stam in drie stammetjes vertakt, joehoe!

    Geliked door 1 persoon

  6. Maar wauw! Bij ons zijn er veel plantjes gesneuveld, maar gelukkig nog nooit tripsen gehad. Hopelijk kunnen we dat zo houden…
    Ik heb ook een slurfjesplant, en ik had geen idee dat ze zo noemden :-). Eigenlijk heb ik best veel planten waar ik de naam niet van ken, omdat ik ze heb gekregen.
    Woestijnroos is zo eentje die bij mij altijd al kapot is gegaan. Zon, en weinig water, en toch lijk ik iets fout te doen. ’t Zal aan de lucht liggen zeker? 🙂

    Geliked door 1 persoon

  7. Heerlijk overzicht! Ik ben, wat uiterlijk betreft, gigantische fan van alocasia’s, maar vind het echt geen makkelijke planten. De Polly is vorige zomer alle bladeren, op eentje na, kwijtgeraakt, als is er nu in het voorjaar gelukkig wel weer eentje bijgekomen. Mijne eerste stingray is heel snel doodgegaan, de huidige leek het heel goed te doen, maar nu hangen er twee bladeren heel triest bij zonder dat er nieuwe in zicht zijn. Dan vind ik een calathea eigenlijk véél makkelijker, al hangt dat misschien heel erg van het type af (de onze is ook een orbifolia).

    Is dat scheutje van die Sansevieria ondertussen iets geworden? Ik had na onze verhuis twee jaar geleden een blad dat afgebroken was, in water gezet. En dat staat daar dus nog steeds… Groeit niet, maakt geen wortels, maar verwelkt ook niet. Rare dinges 🙂

    Geliked door 1 persoon

    1. De orbifolia is de enige calathea die na zes maanden nog leeft. (Nu ik dat getypt heb, gaat hij vast binnen de 7 dagen dood.) Een Polly heb ik ook nog niet kunnen laten overleven, al kunnen die wel opnieuw in gang schieten (en da’s voor alle alocasia’s zo) zelfs al hebben ze geen bladeren meer; onder de grond hebben die zo’n knolletje waaruit die stelen komen groeien en als dat nog goed zit, is er altijd weer hoop!
      Het sansevieria-scheutje zit stevig in de grond; het ziet er nog levend uit. Maar ’t is niet dat het groeit, of dat er nieuwe scheuten bijkomen voorlopdig. Geduld zeker? Ik denk dat sansevieria-scheuten het sowieso beter doen als je ze meteen in de grond zet, in plaats van eerst op water – dat heb ik met die platte (vrouwentongen-) versie alleszins toch ook al zo gedaan.

      Like

Plaats een reactie