Winter bucket list: update #1

Dus ik had het voornemen om elk seizoen, of toch regelmatig, een lijstje te maken met dingen die ik graag zou doen, of moet doen voor mijn mentale gezondheid. Die voor de winter is best lang en kan je hier vinden. Omdat het bijna februari is en de winter dus bijna in de helft, is het tijd voor een updateje.

De sessies bij mijn psycholoog afronden.

Dat is gebeurd: in de kerstvakantie ben ik een laatste keer langsgeweest om nog één keer een TRE te doen, zodat ik dat nu op mezelf kan doen. Bedoeling was om dat dan een paar keer per week te doen, maar uiteraard is het er door alle (verhuis)drukte nog niet van gekomen en welke andere excuses ik ook heb om maar vooral niet de zetel uit te komen.
En uiteraard vergat ik het document om de gedeeltelijke terugtrekking van de ziekenkas in orde te brengen. Al is het maar een habbekrats wat je terugkrijgt, want mentale gezondheid is niet belangrijk voor de overheid.

Tweewekelijks naar de ‘relax & restore’ yoga gaan.

Dat ging goed, en ik was van plan in de kerstvakantie zelfs nog extra te gaan, maar toen werkte de yogalerares niet en wat meer is, in januari is ze met groepslessen gestopt en nu hebben we allemaal nieuwe leraressen en nee, this is not what I signed up for. Ik koos voor deze specifieke persoon omdat ik haar (dankzij de privétherapie) was gaan vertrouwen, omdat ze een zalig rustige stem heeft en niet om dan bij een totaal onbekende terecht te komen en eigenlijk wil ik de resterende beurten niet meer opgebruiken en mijn geld terugvragen maar ik durf dat precies niet.
Dus ik vind het héél jammer dat deze niet meer gaat gebeuren, want ik genoot echt van het effect dat die lessen op mij hadden.

Meer leren over mijn lichaam en hoe alles met elkaar en met je geest in verbinding staat.

Ik volgde in december een vierdelige workshop ‘When Body Meets Mind’ en die was superinteressant. Alleen heb ik nog geen tijd gehad om effectief iets te doen met wat ik daar geleerd heb. De laatste sessie was ik bovendien afwezig omdat ik voelde dat ik ziek aan het worden was en ergens moest knippen als ik het einde van de week wilde halen (en dat heeft gewerkt), dus die moet ik nog zelfstudiegewijs inhalen. Weeral iets met de zetel die zoveel aanlokkelijker is etc. Ik vind het moeilijk om de dingen die ik daar geleerd heb, effectief toe te passen in mijn dagelijks leven, in mijn agenda. Terwijl ik weet dat ze me kunnen helpen…

Intussen volg ik ook de webinarreeks Kickstart 2020 van Eva Daeleman maar omdat we de eerste twee weken geen internet hadden, heb ik pas vorige week het eerste webinar kunnen bekijken, en dat was alvast mega-interessant dus ik ben benieuwd naar het vervolg.

Mijn ideale weekplanning, geïnspireerd door MissPixie en het eerste webinar van Elke Dag Vakantie dat me aanmoedigde om ritueeltjes in te plannen. Ze implementeren in de realiteit van het dagelijks leven blijkt nog een brug te ver.

Enkele tentoonstellingen bezoeken.

Dat is er nog niet van gekomen. Onze agenda’s zaten de afgelopen weekends vol met verjaardagsfeestjes en rondrijden voor het appartement/huis en opruimen en uitpakken, en intussen lopen de volgende weekends ook stiekem vol. Hoog tijd dat ik gewoon die vrije dag of dat uitstapje inplan!

Twee non-fictieboeken lezen.

Ook nog niet gebeurd. Ik ben zo moe door het chronische slaaptekort dat zich de voorbije weken heeft opgebouwd, dat ik al blij ben als ik een boek kan oppakken waarbij ik niet te veel moet nadenken en me gewoon kan laten meeslepen. En da’s oké. Dat energieniveau komt ooit wel een keer weer op punt.

De tijd nemen voor mijn rituelen.

Dáár wringt het schoentje: dat doe ik niet. Ik weet nochtans wat voor een louterend en rustgevend effect ze op me hebben, maar sinds we hier wonen, loopt mijn ochtend precies een pak stroever dan vroeger, hoewel ik op hetzelfde uur opsta en op hetzelfde uur vertrek naar mijn werk. Misschien is het mijn vermoeidheid die alles trager doet gaan waardoor ik op de goeie ochtenden moet kiezen tussen of mediteren, of dagboekschrijven (terwijl ik zoveel nood heb aan beide), en op de slechte ochtenden recht vanuit de douche op mijn fiets moet stappen.

Weet je wat ik denk? Dat ik die rituelen beter gewoon uitvoer en dan maar een half uur later op mijn werk ben. Waarom eigenlijk niet? Waarom moet mijn hoofd per se vasthangen aan dat ‘van 8 tot half 5 werken’ schema dat er sinds jaar en dag zit ingedrild? Wanneer ik ’s avonds thuis kom is het toch nog te vroeg om aan het eten te beginnen en begin ik uit verveling koekjes te fretten anyways, dus dan beter wat later naar huis zodat ik meteen kan beginnen koken. (Mijn autistisch kantje begint net niet te flippen terwijl ik dit typ…)

Ik zoek te veel excuses, dat is het: door bijvoorbeeld te mediteren, word ik verplicht even stil te staan en alle pijn en andere gevoelens over me heen te laten komen, en it scares the shit out of me want ik weet dat ik aan het wegglijden ben.

Veel lezen.

Dat lukt nog wel, o ja gelukkig. Ik las in januari alleen al vijf boeken, en ook tussen alle verhuisdrukte door in de kerstvakantie heb ik nog wel wat gelezen. Lezen is life. Lezen is efkes op de rem gaan staan en u neerleggen en weglopen van alles. Zonder lezen… Nee, daar wil ik niet aan denken.

Veel wandelen en buiten zijn.

Dit is een pijnlijk punt want de voorbije anderhalve maand hebben we zoveel in de auto en binnen gezeten op momenten dat de zon scheen dat ik er wel van kon gillen: ik wilde naar buiten, de frisse lucht in, natuur zien, groen. We zijn één keer, toen we hier pas woonden, eens een toertje gaan doen door de buurt en dat deed zoveel deugd, maar het is niet genoeg. Terwijl ik dit typ, ben ik vastbesloten om straks te gaan wandelen. Het bos roept, weet je.

Twee keer per week sporten.

Hier zijn we een beetje zoekende. Er is nog steeds onze wekelijkse afspraak met de sportcoach, maar het spinnen hebben we besloten (met ieder nog één beurt op de kaart) stop te zetten. Het lief begint deze week aan zijn postgraduaat wat betekent één avond en één zaterdagvoormiddag per week les, waardoor we enkel nog vrijdagavond zouden kunnen gaan spinnen en we weten allemaal dat vrijdagavonden zijn voor afhaaleten, de zetel en Netflix, am I right? Maar ik mis de inspanning en het bewegen, dus ben ik op zoek naar de discipline om op mezelf dan één keer week te sporten (beetje lopen en wat oefeningetjes van op YouTube), en in het weekend terug regelmatig te gaan wandelen. Dat dat niet elke week lukt, is natuurlijk oké.

See me having fun terwijl mijn schouders schreeuwen om verlossing? Ik snap het ook niet.

Tijd doorbrengen met familie en vrienden.

Ik heb met de feestdagen, de verhuis en alle verjaardagen efkes een overdosis ‘familie’ gehad, maar nu ik wat dichter in de buurt woon van mijn eigen familie, zie ik hen vaker en da’s fijn. Even binnenspringen op weg naar huis van het werk is zoveel makkelijker dan in het weekend een bezoek te moeten inplannen.

De eerste housewarmings staan op de agenda, en dat is leuk want iets om naar uit te kijken.

Drie podcasts beluisteren.

Ik heb de ultieme activiteit gevonden om te doen terwijl ik naar een podcast luister – want dat is wat mij het moeilijkst leek: stilzitten terwijl ik aan het luisteren ben, want ik doe niet graag vanalles tegelijk, multitasken is iets van vóór burn-out nummer 1 – namelijk: een bad pakken.

Dus dat deed ik afgelopen zondag (toen we eindelijk binnendeuren hadden = een warme badkamer en ik er eindelijk tijd voor kon maken). En al wekend in een combinatie van mijn eigen vuil en lavendelbadschuim heb ik alvast één podcast kunnen beluisteren: de eerste aflevering (noem je dat zo?) van Elke dag vakantie, de podcast van Eva en Stijn over hoe je leven niet per se enkel uit aftellen naar het weekend hoeft te bestaan.

Een reis plannen met het lief.

Het lessenrooster van het lief is er nog niet – mailen “het lessenrooster volgt later deze week” en dan twee weken later nog niks doorsturen alsof wij geen leven hebben is enorm frustrerend voor iemand die normaal minstens een half jaar op voorhand tripjes boekt – dus ER WERD NOG ALTIJD NIKS GEBOEKT.
O ja, ik heb een verblijf in Zwitserland vastgelegd voor van de zomer maar da’s eigenlijk een plan B, want Noorwegen staat nog steeds hoog op de lijst maar misschien kunnen we dat in de herfst doen, en waarschijnlijk gaan we in de lente naar Dijon, wie weet, en er is ook nog ons jaarlijks wandelweekend in Luxemburg (nu heb ik mijn zinnen gezet op de Mullerthal Trail). Een citytrip zou ook nog leuk zijn.

(We hebben wat schade in te halen omdat het vorig jaar zo’n rustig vakantiejaar was.)

Een tripje plannen met Annelies.

Ik was zo blij dat dit tenminste al kon! Iets om naar uit te kijken! Want we gaan naar Valencia in de lente, jippie!

Een tuinplan maken.

Het zou fijn zijn mocht de bouwfirma de tuin eerst komen afwerken ja, zodat ik mest kan bestellen en eraan kan beginnen verdorie. Ik had gehoopt volgende maand misschien al wat look te kunnen poten, en eind april moeten de patatten ten laatste in de grond en tegen dan moet alles bemest en omgespit zijn dus the clock’s ticking people. (Volgens mij zijn we de eerste kopers ooit die de volledige tuinoppervlakte in een moestuin willen veranderen en snappen die daarom mijn haast niet.)

En o ja, verhuizen dus.

Ah kijk, dat is gebeurd. Met succes afgerond – of nog niet helemaal want ik typ dit tussen de onuitgepakte dozen van mijn zolder. Maar we wonen er. In My Hometown ❤

Ik moet dringend meer tijd met en voor mezelf inplannen. De laatste weken (en bij uitbreiding maanden) hebben te veel rond anderen, andere dingen of de verhuis gedraaid. Het gebrek aan zonlicht – wanneer ik ’s avonds thuiskom, is de zon al onder – doet er ook geen deugd aan, merk ik. Het is alweer een paar jaar geleden dat ik nog zo’n donkere winter heb gehad. Donker voor mijn gemoed, bedoel ik dan. Misschien moet ik af en toe eens mijn lichttherapielamp bovenhalen. En vooral meer buitenkomen.

Welke leuke dingen deed jij al voor jezelf deze winter?