Project Niks Kopen: #1stukpermaand

Dus het liep een beetje fout met mijn voornemen om niets te kopen. Dat voornemen luidde als volgt: “Er wordt niks gekocht, en als er per se iets moet worden gekocht, dan 1) wordt er gekeken of het te vervangen product echt niet herstelbaar is, 2) wordt er gekeken of het zo ecologisch of lokaal mogelijk kan worden aangekocht en 3) wordt het te vervangen product ook echt buitengegooid.”

Doordat ik een kledingmaat was verdikt tegenover vorige lente en zomer heb ik dat voornemen heel snel aan de deur moeten zetten om te voorkomen dat ik in mijn pyjama naar het werk moest.
En toen liep het een beetje uit de hand, i.e. vergat ik mijn goede voornemen helemaal. Om u een idee te geven:

• In juni kocht ik een speciaal shortje om onder kleedjes te dragen, drie kleedjes omdat ik nog maar eentje had dat paste, een paar plantjes en heel wat bloempotten.
• In juli kocht ik een (half)jaarvoorraad lenzen, nieuwe bergschoenen, een extra kleedje omdat er een ander was gekrompen in de was, een extra sport-T-shirt voor op vakantie, drie plantjes en een paar bloempotten, strijkpatches om een scheur in mijn wandelshort te herstellen (wat mislukte want met al dat gezweet kwam de lijm na een paar dagen alweer los) en een basecoat want die was bijna op.
• In augustus kocht ik fair trade oorbellen van People Tree, een dotted Atoma-schriftje met een pakje extra bladzijden en drie mini-pastel-fluostiftjes.

Plantjes. En het waren niet de enige die ik kocht, de afgelopen maanden.

Laat ons zeggen dat ik dat allemaal niet per se nodig had. Het enige wat ik niet kocht, zijn boeken. Daar hou ik me nu al anderhalf jaar aan want ik heb nog een hele ruime te-lezen-kast en een goeie bibliotheek vlakbij, dus waarom zou ik?

Maar dus, die ‘challenge’ is mij jammer genoeg niet gelukt. Bleek te uitdagend. Ik snap dat ook niet van mezelf, want het is niet dat ik niet genoeg spullen heb. Ons huis puilt uit, zelfs na de gigantische opruim van eerder dit jaar.
Om te vermijden dat ik de boel de boel maar laat en wacht tot 1 januari volgend jaar voor een nieuwe poging, en geïnspireerd door de #1permaand challenge van Eve, ga ik voor de rest van het jaar slechts één stuk per maand kopen. Met enkele regels die me op het juiste pad moeten houden.

• Alles op mijn persoonlijk budget telt mee als ‘stuk’.

In YNAB ken ik het lief en mezelf apart elke maand een bepaald budget toe waarmee we mogen doen wat we willen. Ik betaal daar bijvoorbeeld mijn lenzen mee, een nieuwe gsm, schoenen, kledij, juwelen, nagellak, boeken,… maar bijvoorbeeld ook uitstapjes, yogalessen, reisjes en restaurantbezoekjes zonder het lief. Die laatste categorie telt uiteraard niet mee, want ik hoop net door minder/geen spullen te kopen, meer budget over te houden voor de leuke dingen, ervaringen en herinneringen.

• En ook…

Er zijn een aantal spullen die niet onder mijn persoonlijk budget vallen omdat we er beiden gebruik van maken/plezier aan hebben of omdat ze ons huis opfleuren, maar ook daarvan wil ik de aankopen beperken en ze onder het #1stukpermaand laten vallen.

• • • Plantjes. Ja. Met pijn in het hart, maar ik heb er echt genoeg. Voor thuis mag ik ook niet aan stekjes ruilen doen. Neeneenee. Ik moet sterk zijn.
      Wanneer ik, nadat we verhuisd zijn, eindelijk een xanthosoma kan kopen, dan zal die met veel plezier mijn ene stuk van die maand zijn. Of ja, ik weet wat vragen op de housewarming 😉
      Uitzondering: planten voor de toekomstige tuin, uiteraard. Die moeten ons voedsel, schaduw en bijtjes bezorgen.
    • Andere decoratiebrol voor het huis. Kaarsen, vazen, die shizzle. Veel weggedaan, en het moet niet terug binnenkomen.
    • Kookboeken. Behalve wanneer ik een ander kookboek wegdoe. Ik heb slechts enkele vegan kookboeken en ben dus op zoek naar een paar goeie titels om mijn collectie aan te vullen, in plaats van de Pascale Naessens en de Jeroen Meusen die mijn keuken nu nog bevolken onder een dikke laag stof terugdenken aan betere tijden.

De huidige collectie kookboeken.

• Behalve…

Jaja, uitzonderingen maken de regel enal.

• • • Ondergoed. Ik ben niet iemand die verschillende lingeriesetjes heeft. Ik koop mijn bh’s en onderbroeken ongeveer één keer om de twee jaar bij Hünkemöller, altijd hetzelfde model en altijd in het zwart. Onlangs zijn kort na elkaar twee van de vier bh’s gesneuveld, maar ik heb een hekel aan bh’s shoppen en probeer het uit te stellen tot ik echt niet anders meer kan.
    • Sokken. Duurzame sokken zijn zo duur dat ik sowieso geen kousen koop tenzij ik er echt nodig heb.
    • En panty’s. Die gaan immers zo makkelijk kapot…
    • Basecoat nagellak. Kleurtjes koop ik al lang niet meer bij, maar een basecoat is noodzakelijk als je vaak je nagels lakt. Zonder basecoat kan ik mijn nagels niet lakken, punt.
    • Souvenirs op vakantie: ik heb de gewoonte op een citytrip een souveniertje te kopen, bijvoorbeeld een button voor aan mijn rugtas of een klein Eiffeltorentje voor op mijn bureau. Mijn mooiste juwelen komen van overal. Dus daar geldt: #1stukpercitytrip.
    • Reisgidsen. Voor een citytrip koop ik steevast een reisgidsje. Ik heb intussen een bescheiden verzameling en ik vind dat leuk om naar te kijken en in de living ergens te zetten als de ideale conversation starter.
    • Dingen om andere dingen te herstellen, zoals draad of veters of een knoop of een strijkpatch. Die moeten namelijk net voorkomen dat ik een nieuw kledingstuk koop. Of een pot verf om eindelijk dat krukje in de badkamer te pimpen.

Een drie-sterren-kont voor mijn wandelshort.

• Het maakt niet uit waarmee dat #1stukpermaand wordt betaald.

Cadeaubon, ecocheques of zuurverdiende centjes: alles gelijk voor de wet. Want ik ken dat: dan krijg ik een bon van een boekhandel en dan mag ik all out gaan… Neeneeneeneeneenee. Of dan gaat het van: “O, die plantjes kan ik met ecocheques betalen! Laad de kar maar vol!” Om dat te voorkomen, is het betaalmiddel van geen belang.

• Cadeaus tellen niet mee.

Die heb ik immers niet zelf gekocht en ik heb minder controle over de rommel die op die manier het huis binnenkomt. Dat ik een uitgebreid verjaardagslijstje heb gemaakt met o.a. juweeltjes en bujospulletjes is natuurlijk mijn eigen schuld; ik had net zo goed voor een goed doel kunnen kiezen. Want heb ik die spullen echt nodig, kan je je afvragen? Het is anderzijds leuk om één keer per jaar verwend te worden, denk ik dan. Wie weet helpt deze nieuwe challenge me om ook dit om te denken, en heb ik volgend jaar wel helemaal niks meer ‘nodig’ voor mijn verjaardag.

• Ik mag aankopen opsparen.

Koop ik in december niks, dan mag ik in januari twee stuks kopen bijvoorbeeld. Koop ik in mijn eerste maand al direct twaalf dingen, ja dan kan ik mijn bankkaart voor de rest van het jaar opbergen. (Aangenomen dat ik het een jaar ga doen – ik begin met vier maanden.)

Het moet kortom eens gedaan zijn om geld uit deuren en ramen te smijten. Zo. 

Ik hoop nu keihard dat er nog iets uit mijn winterkleerkast zal passen: ik kwam sinds januari immers 3kg bij en herinner me dat ik op dat moment nog slechts in de helft mijn kleedjes paste. Anders zal het komende winter een wel zeer minimalistische kleerkast worden…

Ik start op 1 september 2019. Doe je mee?