Vijf feiten over Lissabon die ik niet rap zal vergeten

Ik was enkele jaren geleden voor een paar uur in Lissabon en ik moet tot mijn schaamte bekennen dat ik bij dit nieuwe en veel uitgebreidere bezoek slechts twee of drie plekken herkende. Nochtans had de stad indertijd een goed gevoel bij me achtergelaten, zo van: hier wil ik écht nog eens terug naartoe. En kijk, in april 2018 was het dan zover. Samen met GoAnnelies stapte ik op het vliegtuig naar warmere oorden. Euhm warmer? Niet per se. Of het moest zijn van het vele bergop en bergaf wandelen…

1. Lissabon is een stad op heuvels.

Dat wil zeggen: tenzij je langs de oevers van de Taag wandelt, kruipen er altijd wel wat hoogtemeters in je benen. Dat maakte het een extra vermoeiende citytrip, maar ook eentje met des te meer beloningen, want verspreid over de stad liggen enkele uitzichtpunten van waar je de stad, het kasteel, het water, de brug en allerlei moois kan bewonderen. En als er dan nog een kiosk staat met porto tonico op de menukaart, kan mijn dag helemaal niet meer stuk. Het mooiste uitzichtpunt was dat aan ons hotel, Miradouro de Nossa Senhora do Monte, dat we elke ochtend en elke avond mochten bewonderen.

2. Lissabon werd grotendeels verwoest door achtereenvolgend een aardbeving, een vloedgolf en een brand in 1755.

Na die driedubbele ramp werd de stad heropgebouwd in de stijl van die tijd, en en passant ook opgeschoond, wat je heel duidelijk ziet in de wijk Baixa met zijn parallelle straatjes. De oudste wijk, Alfama, werd wonderbaarlijk genoeg deels gespaard, maar loopt langzaamaan leeg, zodat we er eigenlijk enkel toeristen tegenkwamen tussen de oude, verwaarloosde gevels.

3. Lissabon verbergt enkele verrassende pareltjes.

Ik keek vooral uit naar de leuke, steile straatjes met de gele trammetjes, wat toch hét beeld is voor iedereen die aan Lissabon denkt, en had geen hoge verwachtingen van de te bezoeken gebouwen, omdat alles immers nog geeneens drie eeuwen oud was. Maar dan stap je door het onooglijke poortje van het klooster van São Vicente de Fora en daarachter ligt een plek die zo sober is dat ze me helemaal kon inpakken. Om nog maar te zwijgen van het uitzicht van op het dak, zelfs bij het mistige weer dat het toen was.

4. Lissabon ligt aan de oever van een rivier.

Ja, elke stad die aan het water ligt heeft een streepje voor bij mij. (Behalve Brugge. Ik weet niet waarom maar met die stad heb ik totaal geen klik, ondanks al het water daar.) Zet er ook nog eens een fantastisch mooie brug overheen en ik ben helemaal om. Watertanden was het!

5. Lissabon heeft weinig groen.

Maar het groen dat er was, soms verborgen in grote tuinen of kleine parken, was best indrukwekkend. Monstera’s en ficussen die hier zomaar in ’t wild groeien; mijn innerlijke #crazyplantlady kon haar hartje ophalen (en mijn reismaatje negeerde mijn enthousiaste gebabbel compleet, wat ik wel apprecieer).

Uiteraard zal ik binnenkort op de reisblog nog meer in detail gaan over alles wat we in deze prachtige stad én in het nabijgelegen Sintra bezochten.